Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kurucu unsuru olarak da, devleti uzun yıllar yöneten durumda oldu. Söz konusu dönemin başlangıcını 1923, bitimini de 1950 olarak alabiliriz. Bundan sonra ise, CHP hiçbir zaman tek başına iktidara gelemedi.
Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), 36. Olağan Kurultayını gerçekleştirdi ve CHP’liler partiyi, 2019’a Kemal Kılıçdaroğlu’nun götürmesine karar verdi. Verdi vereceğine, ama bu karara tam anlamıyla ne kendileri sevinebildi, ne de Ak Parti’ye karşı iktidar alternatifi arayışında olanlar. Bunun en büyük nedeni olarak ise Kılıçdaroğlu yönetimindeki CHP’nin onca seçim kaybetmesi referans olarak gösteriliyor.
Aslına bakarsanız CHP, her dönem olduğu gibi bu kurultaya da büyük iç gürültü ve patırtıyla gitti. Her kurultay öncesi antidemokratik bulunan ve en önemli vaatlerin başında değiştirileceği gündeme getirilen ancak, bir türlü değiştirilmeyen tüzüğün gölgesinde gitti.
Tüzük nedeniyle Yargıçlar ve Savcılar Birliği eski Başkanı Emin Ağaoğlu ve İstanbul eski Baro Başkanı Ümit Kocasakal, gerekli imzaları bulamayınca aday olamadı. Yalova Milletvekili Muharrem İnce ile yarışan Kılaçdaroğlu, 790 oyla yeniden genel başkanlığa seçildi. İnce, 447 oyda kalırken, İlhan Cihaner, Selin Sayek Böke’nin manifestona 17 oyun gittiği öne sürüldü.
Muharrem İnce’nin konuşmasının sanırım en önemli yeri tüzükle alakalı olan bölümdü. İnce, “Lütufla aday olmam, bu 16 yıldır AKP faşizminin CHP'ye de bulaşması anlamına gelmektedir. Ben özgür iradeli kurultay delegelerinin adayıyım. Siz bunu başaracaksınız. Biz buraya gelirken duvarlara yaza yaza geldik. Köylülerin tozlu topraklı yollarında yürüye yürüye geldik. Emeğimi kimseye yedirmem. Ben emeğimi Tayyip Erdoğan'a da yedirmem CHP'yi yönetenlere de yedirmem” diyerek parti içi demokrasinin olmadığını vurguladı.
Kemal Kılıçdaroğlu ise, başta Kürt sorunu olmak üzere, dış politika, eğitim, işsizlik ve demokrasi gibi beş temel soruna dikkat çekti.
Bu kurultay bir daha gösterdi ki, CHP önce kendi içine demokrasiyi ve özgürlükleri getirebilmeli. Kadroları halka dönük politikalar üretebilmeli ve halka dokunabilmeli. 16 yıldır iktidarda olan partiye yönelik politikalarını süreklilik arz ettirecek şekle getirmeli ve takipçisi olmalı. Politikalarında tutarlı olmalı. (dokunulmazlıkların kaldırılması gibi)
HDP TOPARLAYABİLECEK Mİ?
Bir diğer dağınık görüntü veren muhalefet partisi ise, Halkların Demokratik Partisi (HDP), 3. Olağan Büyük Kongresini 11 Şubat’ta gerçekleştiriliyor.
HDP; eş genel başkanlar Selahattin Demirtaş ve Figen Yüksekdağ ile 7 Haziran ve 3 Kasım 2015 genel seçimlerinde barajı aşarak önemli başarıya imza atmıştı. Ancak, son 3 yılda yaşananlar sonucunda eş başkanlarının yanı sıra birçok milletvekili ile onlarca siyasetçisi tutuklanan HDP, bu kongreyle bir nevi geleceğini şekillendirecek. Bu kongrede partinin 2019’a doğru nasıl bir siyaset izleyeceği ve HDP bileşenlerinin eski gücünde olup olmadığını da gösterecek.
Edirne Cezaevinde bulunan HDP Eş Başkanı Selahattin Demirtaş, aday olmayacağını açıklamıştı. Bir son dakika sürprizi yaşanmadığı takdirde bu böyle olacak. Eş başkanlık için ise, bugüne kadar kulislerde birçok isim geçti. Ama son olarak Pervin Buldan ve Ayhan Bilgen isimleri üzerinde mutabık kalındığı söyleniyor.
İYİ PARTİ’DE KONGREYE GİDİYOR
Son olarak 2019'da yapılacak yerel veya birlikte yapılacak olan genel ve cumhurbaşkanlığı seçiminin erkene alınması olasılığına karşı, seçime girebilmek için 1. Olağan Kurultayını, geçen Aralık ayında kurucu delegelerle yapan İYİ Parti, il ve ilçe teşkilatlarının tamamlanmasının ardından seçilmiş delegelerle kongreye gitmeyi planlıyor. Bir değişiklik olmadığı takdirde kongre tarihi 1 Nisan olarak düşünülüyor.
AK Parti, MHP ile ittifak yaparak tarihinde veya erken yapılacak bir seçime hazır görünüyor. Dağınık bir görüntü veren muhalefet ise seçim yapılacak tarihe kadar toparlanır mı, hep birlikte göreceğiz.
Sevgiyle kalın.
