İnsanlar hep yakıştırmalar yapar. Güçlüsün derler çok güçlüsün. Asabisin derler, güzelsin, çirkinsin, akıllısın, donanımlısın derler. Korkaksın derler, acemisin, ustasın derler. İnsanlar hep bulurlar diyecek bir şey, seni istedikleri kalıpların şekline sokarlar.

İyiyim, kötüyüm diyemezsin, Asabi değilim, sinir hastasıyım mesela çocukluktan. Bir şeye biraz kızsam, üzülsem, korksam diz kapaklarımdan başlayıp ellerime, sonra göz kapaklarıma atan titremeler yaşarım. Dişlerimi sıkarım sonra gözlerim dolar.

Ama anlatamazsın kimseye, anlamak istemezler. İnanmazlar, umursamazlar... Güçlü değilim diyemezsin.

Sen ki derler; şuna göğüs gerdin, sen ki bunu yendin, sen ki diğerini atlattın.

Yoruldum işte diyemezsiniz. Ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık, diyemezsin. Kendine yediremezsin. Alçaltacak sanırsın seni. Belki birileri zayıf yanlarını görsün istemezsin. Bilirsin insanın emdiği süt çiğdir, kullanır herkes herkesin zayıflığını. Ne acı diyorum bazen, acıyorum kendime ve hepimize...

Tüm bu beni anlayan, bana benzeyen insanlara....

 #Temiz Bir Vicdandan Daha Yumuşak Bir Yastık Yoktur.