Eskiden böyle değildim, güvenirdim karşıma kim gelirse gelsin... şimdi birine güvenmeye bile korkar oldum..

İnancım vardı Ademoğlu’na, söz verdi elbette sözünü tutacaktır derdim, şimdi biri söz verse emin olamıyorum o sözü tutacağından...

Hiçbiri şeyi içimde yaşamıyordum, güldüğümde gözlerimin içi gülerdi ve bunu en iyi anlayan sen olurdun...

Şimdi öyle değil, gözlerim dolsa mesela ağlamak için yalnız olmak istiyorum...

Değişen bir şeyler var belki değişen benim belki de zamandır...

Ama önemi yok artık çünkü bir kez anlamını yitirince bazı şeyler istesen de eskisi gibi yapamıyorsun... Ve o kadar yoruldum ki, oturup dinlenmek istiyorum sana ait olan bir yerlerde...

Öyle kırgın, öyle yarım kalmışım ki nefes alıp vermek canıma eziyet...

#ben sana Şirin oldum da sen bana Adem olamadın…