Bazen beklemek, bazen sabretmek düşüyor bize...  Artık küçücük bir ışık çok uzak geliyor. Yine susmak yenilmek anlamına gelmiyor artık. Her gün mutlu olsaydım, belki de mutluluğun anlamı kalmazdı. Yine bana kızacaksın ne diyorsun, ne saçmalıyorsun yavrum diye. Ben yine susacağım ve sen yine BİTTİ diyeceksin. Ama yine beni seveceksin bazen özleyecek bazen de nefret edeceksin. Ama bilmeyeceksin, anlamayacaksın sensizliğin beni kahrettiğini, içimi acıttığını…

Mutsuzluk değil aslında bu, umutsuzlukta değil. Bazen gülümserim sonra birden donar gülümsemem. Aklıma son sözlerin gelir BİTTİ. Ne tuhaf değil mi? benim söylemeyi düşünmediğim sözler. İşte tuhaf bir gece yine. Bitti desende seni anlamaya, öğrenmeye çaba sarf ediyorum. Sonunda olmadığını anlıyorum. Ne tuhaf bir gece her şey zor, her şey kötü ve her şey bela. Geçmeyecek gibi geliyor. Ama bu kez sen mutlu olmalısın. Ve bu kez yapamadık, yaşayamadık ne varsa hepsini yaşayacaksın. Sen bundan sonra çok güleceksin ve ben daha az güvencem insanlara hep olduğu gibi…Bazen biraz zor olsa da şeytanın bacağını kıran hep sen olacaksın. Şimdi uyu güzel düşler kur ki, yarın hepsi gerçek olsun. Ve bir gün kapılar açıldığında hayat seni bekliyor olsun. Ve bir gün kapılar açıldığında hayat seni bekliyor demektir... Aslında çeker gidersin herkes kaldığını sanır