Dıştan umursamaz gibi durup içten içe kendini yok etmek...

Yani demem o ki... bir insanın bir insanı tepeden tırnağa kadar kırmış olması nasıl yetmez unutturmaya. Nasıl kaldırıp attırmaz içindekileri. Kocaman kocaman heyecanlar nasıl yitirmez heybetini. Hala niye gezdirir sokak sokak. Ve başka birine ait olduğunu bilirken yürek ne diye razı gelmez onsuzluğa.

Ve ne diye susmaz bu kelimeler. Peşi sıra sıralanıp ne diye konuşturur yaraları.

Bu aralar aklım almıyor bazı şeyleri..

Ama bilirim ki, kalbime sığmayan şeyler hakikattir. Aklım sığamadıklarımda.. İnsanların vicdansızlıklarında, namussuzluklarında, kalleşliklerinde, sığamadığım peygamberler şehrinde, sokakta, şarkıda, orda, burda.. Aklım ben dışında her yerde...

#bedenim de değil ruhum da sızı…