Çok sevmek, belki haddinden fazla, gerektiğinden çok... Adına ne derseniz deyin, özgürsünüz. Bazen bir rüzgâr eser sizi birine doğru sürükler. Aklınız ve kalbiniz sanki yokmuş gibi bilmediğiniz benliğe merhaba derken bulursunuz kendinizi...

Aylar, belki de yıllar geçmesine rağmen esir kalırsınız. Gecenize ay, gündüzünüze güneş olarak o insanı bilirsiniz. Gökyüzündeki bulutlar gibi güzel, geceleri pırıldayan yıldız kadar parlaktır... En kötü anınızda sesi özgürlük sloganı gibi gelir, kurtarır sizi bütün sıkıntılarınızdan... gülüşünden söz etmiyorum bile.. kör eder her şeye.. Bir şehirde var eder kendini, başka hiçbir şey göremezsiniz. Aşktır, bunun adı. Belki de alışkanlıktır emin olamayız, en çok da deliliktir, bir insanla bir olmaktan geçer... Cesaret ister, çok gözyaşı, büyük bir yürek, bolca fedakarlık gerekir.. SADAKAT zaten aşk’ın kurtarıcısıdır. Eğer sevmeyi gerçekten biliyorsanız sonuna kadar gidersiniz zaten.. Ne sokaklar kalır geride ne de yokuşlar... Tüm merdivenleri istekle çıkar ama yolun sonunda düşe kalka, acıyla inersiniz.. Zaten aşk ya bu acıyla birebir.. Önce umut bağlayacak, sonra en büyük yara olacak.Nefes aldığınız her güne size gözyaşlarınız eşlik eder sadece. Unutmak istedikçe anılarda boğulur, özlersiniz, özlense de geri gelmez. Böylelikle güçlenir, güçlü olmaya da mecbur kalırsınız.. İşte bu yüzden aşk acıdır, zamanla güçlü olmayı da öğretir.

#bir insanı sevmekle başlar her şey