Her On Kasım’da, Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün aramızdan ayrılışının yürek burukluğu, kısa bir an sonra Onun evrensel düşüncesi hatırlanınca kendimize güvene ve gönül erdemine dönüşerek, düşünce ufkumuz genişler içimizdeki fırtına diner, biz susarız adeta O konuşur. Bu arada General Mc. ARTHUR veya birçok dünya liderinin Atatürk hakkında söylediklerine kulak verince, acaba bizde bir şeyler söyleyebilir miyiz? Derken, söze Mustafa Kemal’in hangi erdeminden başlasak diye zorlanırız; Acaba Cumhuriyetten mi bahsetsek yoksa yoksulluk içerisinde başardığı devrimlerine mi? değinsek, konu Başöğretmenlik mi olsun? Yoksa Başkomutanlık mı? Diye düşünce deryasına dalarız.
Bugün yeryüzünde M. Kemal gibi Ulusu’nun hem Başkomutanı hem Başöğretmeni ve hem de Başçiftçisi olan bir lider görülmemiştir. Bu nedenle çoğunun anlayamadığı, kavrayamadığı hatta inanmadığı Atatürk misyonu karşısında. İster istemez bizim susmamız, Atatürk’ün konuşması gerektiğini düşünürüz.
Bir defa Atatürk düşüncesinde insan onuru en büyük bir değer olarak kabul edildiğinden Çanakkale Savaşı sonrası vefat eden Anzak askerlerine Atatürk’ün “Sizler Mehmetçikle Koyun Koyuna Rahat Uyuyun” derken, aynı erdemliliği İzmir’in işgalden kurtarılmasını müteakip, “Yunan Bayrağını yakmak isteyen vatandaşları” engelleyerek, “Bayrak bir Milletin bağımsızlık alameti onurudur. Düşman da olsa hürmet etmek lazımdır.” demekle dünya liderlerin düşünemediği bu öngörüyü nasıl düşünmüştü. Savaş heyecanını dizginleyen erdem ne idi?
Anzak askerlerine seslenirken; “Uzak memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar; burada dost bir vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükûn içinde uyuyunuz. Sizler Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlatlarını savaşa gönderen analar; gözyaşlarınızı dindiriniz, evlatlarınız bağrımızdadır.
Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.”
Atatürk’ün bu sözleri, Avusturalya’nın başkenti Sidney’in merkezindeki Hyde Park’taki Atatürk Anıtı’nın üzerine yazılıdır. Atatürk’ün bu mektubuna daha sonra, bir Anzak annesi tarafından cevap yazıldı: “Gelibolu topraklarında yitirdiğimiz evlatlarımızın acısını, Alicanap sözleriniz hafifletti. Gözyaşlarımız dindi. Bir ana olarak bana, bir güzelim teselli bahşetti. Yavrularımızın sonsuz uykularında, huzur içinde dinlendiklerinden hiç kuşkumuz kalmadı.
Majesteleri kabul buyururlarsa bizler kendilerine “Ata” demek istiyoruz. Çünkü yavrularımızın mezarları başında söylediğiniz sözler, ancak bir öz babanın sözleri gibi yüce, ilahi… Evlatlarımızı bir baba gibi kucaklayan büyük Ata’ya tüm analar adına şükran, sevgi, saygıyla…” Sunarım, der.
“Sanat’ın en basidi en şereflisidir.” ve “Sanat altın bileziktir“ gibi özlü sözlerle emekçileri ve sanatçıları öne çıkaran bir insanın bu sözlerindeki evrensel düşüncenin ilk hedefi Ulusun kurtarılması için başlattığı Ulusal Kurtuluş Savaşı sonunda kurduğu Cumhuriyette kadın- erkek eşitliğini sağlamak için kadınlara seçme ve seçilme hakkını getirmesidir.
Atatürk’ün asıl dehası yoksul bir Ulus’u kurtarması ve ayağa kaldırmasıdır ki, kurduğu Cumhuriyet Hükümeti’ne memur yetiştirmek için yakın çevresine Ankara Saman Pazarına gidin de eli ayağı temiz köylüleri seçin getirin memur yapalım der.
İşte bu yoksunluklar içerisinde kurulan Cumhuriyet’in “yurtta sulh, cihanda sulh” söylemini kavramış, gerçekleri bilen, gören ve okuyanlar olarak bir “ahde vefa” olarak şöyle diyoruz:
“Biz yazdık, onlar yaşadılar, Mustafa Kemal’in askerleriydi, onlar tarihe sığmadılar” Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün aramızdan ayrılışının 81. Yıldönümünde ruhu şad olsun der, saygılarımı sunarım
