Hemşerilerime, dostlarıma, yürüyen insanlara, meleyen kuzulara, havadaki kuşlara, göldeki balıklara candan sevgi dolu beklentili MERHABALAR…

Rahatsızlığım nedeni ile epeydir Urfa’mdan, sizlerden uzaklarda, garip yaşadım…

Şükürler olsun şimdi Urfadayım…

Duydum ki, OSM Hastanesinin kapısına kilit vurulmuş..Edessa ile bir iki hastane de kapatılmak için sırada imişler…

İnanamadım, ama inanmak zorunda kaldım.

Hala bu olay ve oluşumun etkisindeyim…

Bir iş yapılırken önü arkası ve neticesi düşünülmez mi?

Halkın, çalışanın menfaati ince elenip sık dokunulmaz mı?

Bizde öyle değil, KARAKUŞİ HÜKÜMLER’le iş görüyor, gemiyi yürütmeye çalışıyoruz.

Eğri oturup doğru düşünelim!...

OSM’nin kabahati, suçu ne?

Edessa ile diğerlerinin kabahatları ne?

Rivayetlere göre OSM’de Fetullah Gülen’in bir miktar hissesi var imiş…

Dahası, Hastane FETO Cemiyetine para desteği yapıyormuş…

Bu böyle idi ise, bu olay başından beri, yani hastanenin kuruluşundan beri vardı. Şimdi mi akıllar başa geldi de kapatılma fermanı çıkarıldı?

Ortada bir suç varsa, mevzuatta da, BAŞTA ANAYASA, KANUNLAR ve vicdan ile teamüller vardır.

Suya/sabuna dokunulmadan, toplumun ve çalışanların, mağdur edilenlerin infialini çekmeden, olay Adalete tevdi edilir ve netice beklenilirdi. Ben ne FETO örgütünün ne diğer hastanelerin avukatlığını yapmıyor, mağdur olan hemşerilerimin mağduriyetlerini dillendiriyorum. Her şeyden evvel, kapatılan ve kapatılacak olan hastaneler milli servet, milli yatırımdır. Çok hemşerilerimiz orada sağlıklarına kavuşmuş, şifa bulmuşlardır. Her bakımdan da her yönden donanımlıdırlar.

Sahip ve idarecilerinin yanlışları, hataları olmuştur, olabilirde..

Kaş yapayım derken göz çıkarılmaz. HAKKIN, sonra Türk Mahkemelerinin adaletine gidilir ve neticeye intizar edilir, düşüncesindeyim.

Hastane ortakları, varlıklı insanlardır. Oradaki doktorlar mesleklerini başka yerlerde yapabilirler. İmkânı olan hastalar tedavi için başka illere, hatta yurtdışına gidebilirler.

Amma!...

O Hastanelerde çalışan 1500’den fazla çalışanı, insanı, garibanı, rızk peşinde koşanı düşünmek gerektir. Bu durumda işsiz kalan insanların aileleri ile 6-7 bini bulduğunu hesap etmek gerektir. Kirada oturanı, taksit yükü olanı vardır, emekli olmaya ramak kalanları vardır. Ben asıl bu boşluğa terkedilen, ekmekleri ellerinden alınarak çaresiz bırakılan insanların acıları ile kıvranıyor ve bu yazıyı yazıyorum.

Urfa’mda zaten işsizlik zirvede idi…İşsizlere bunlarda eklenince, ah u eninler arşa çıkar, gözyaşları nehir olur akar. Bela ve felaket olarak önümüze konur, başımıza yağar, ayaklarımıza dolanır.

Hem bu müesseseler örnek, gurur verici, hizmet üreten, vergi veren, dertlere derman olan kuruluşlardı. Bana ters düştü, dediğimin aksini yaptı diye köküne kazma indirmek olmaz!... Her derdin, her yanlış ve hatanın bir çaresi vardır, doğruları vardır.

Ve… Her şeyden evvel de, hak denilen, adalet denilen, anlaşma denilen mefhumlar vardır…

İyilik vardır, hoşluk vardır, Güleryüz, hatır/gönül vardır.

Ki… OSM yapılırken zamanın bürokratları yardımda yarışıyorlardı. Onlara açılmayacak kapıları açıyor, akla gelen her türlü yardım ve kolaylıkları yapıyorlardı.

Peki, şimdi ne oldu, bu hiddet, bu celal ne, niçin?

Burası çadır devleti, zorbalar ülkesi değildir.

T.C. Devletidir. Bin yılların ötesinden gelen örf, adet ve teamülleri olan bir devlettir.

Buna karşı, bakıyorum toplum pasifize edilmiş, Baro, Üniversite, Basın, Sivil toplum kuruluşları sessizliğe gömülmüş…

Peki, memleketin Ankara’daki milletvekilleri neredeler, ne yapıyorlar, bu iş için ses çıkarmıyorlar ise, cemallerini unuttuk, bari seslerini duyalım….

O ses de duyulmuyor, teselli rüzgârı estirilmiyor.

Bu memleket bizim, Bu Urfa bizim

Ve başka Urfa yok!...

Bilelim…

Hatadan dönmekte erdemdir. Bari bunu yapalım.