Anadolu ve Mezopotamya kültür, sanat, edebiyat, medeniyetin merkezi ve başlangıç noktalarıdır. Çünkü birçok uygarlık burada doğmuş ve çeşitli bölgelere yayılmıştır. Bu nedenle kültürel anlamda zengindir. Ama asıl önemli olan bu zenginlikte korunması gereken genel anlamda güzel olanın korunması ve yaşatılmasıdır.

Tabiî ki eğer bu mirasa yakışır bir toplum yaratmak istiyorsak.

Böyle bir toplum yaratmada sanatçılar, yazarlar ve bunları temsil eden topluluklar büyük bir rol oynarlar.  Çünkü sanatçılar ( ressam, heykeltıraş, yazar, şair, bestekar….)  bir nevi eserleriyle toplumun dili sayılırlar. Eserlerinde bunları sezdirirler. Ancak unutulmaması gereken en önemli şey her sanatçı kendi alanının özüyle anılır ve sürekli üretir.

 Hollandalı arkadaşımla 3. Günün sohbetine alanını tanımlamasıyla başlıyoruz.

Sen sanatın neresindesin? Sorusuna şu sözlerle başlar.

’’ Ben ressamım, aynı zamanda duygularımı yazıya da dökerim ama ben ressamım der. Çünkü hem ressam hem şair hem de yazar olamam.  O zaman ne olduğumu ben de bilemem. Ayrıca bu üç değerli ismi bir arada kullanırsam diğer sanatçılara da saygısızlık yapmış olurum. Kentteki diğer sanatçılarda bu düşüncededir. Ya ressamdır, ya şairdir, ya müzisyendir, ya da yazardır. Ayrıca kentte kurulmuş olan sanat toplulukları da kendi alanlarıyla ilgili çalışmalar yaparlar. Toplumu bilgilendirirler, bilinçlendirirler, etkinlikler düzenlerler. Ama şu önemlidir. Ressamım diyen kişi sene bir resim yapmaz, yazarım diyenler her daim okurlar, yazarlar ayırt etmeden. Müzisyenler üretirler. Ortak olan en büyük özellikleri eserleri birbirinden özgündür, sıra dışıdır. Başkasından kopya, alıntı intihal yapmazlar. Çünkü sanatçılığın, yazarlığın özü budur. Bir diğer ortak özellikleri asla kendi şahsi çıkarları için eserlerinde methiyeler dizmezler. Çünkü sanatçı toplumun nefesidir. Bu alanlarla ilgili kurulmuş topluluklarda kişisel çıkarlara hizmet etmezler. Kişileri yüceltmeye, ön plana çıkarmaya hizmet etmezler. Çünkü sanat tarafsızdır, gerektiğinde ağlatır, gerektiğinde güldürür fakat bir yandan da düşündürür’’.

Kültür kentinde hemen hemen herkes sanatçıdır.  Hem ressamdır, hem yazardır, hem şairdir…. Devam eder.  Bu amaçla kurulmuş topluluklar da maalesef kendi alanlarından çok yaranma, ön plana çıkma, kişi veya zümrelere arka çıkma kaygısı taşırlar. Halbuki sanat hem sanat için olmalı hem de toplum için olmalı.