İspatım istikametimdir diye haykırır ruh derinlerden sessizce. Ayet ayet inandım ve dosdoğru olma gayretindeyim, duayı görsem ne olur görmesem ne olur der ruhun çığlıkları. Sabret derler Sabrı Yaratan da Allah! Allah vermezse benim acizliğim nasıl dayansın, dua et derler bilmezler mi ki duayı Yaratan da Allah. O nasıl müsaade ettiyse ancak o hal üzere dua edilir hizmet et derler. Allah dilemezse el tutmaz, ayak gitmez istikamette ol derler. Allah hidayeti vermezse secdeye götürmeyen iman cennete nasıl götürsün der susarım

Ben kulağı binlerce kez delinmiş köle elimde ne ola ki elimde olmayanlarla kızar bana ruh. Dön Rabbine der. Dönmek isterdim dönebilecek takatim olsaydı eğer. Rab dilemezse nasıl döner bu kalp kıbleye? Beynimde nefsin binlerce sesi sus diyorum, öyle çok gürültü yapıyor ki, ruhun çığlıkları duyulmuyor. Ne istiyorsun diyorum Ey kâfir nefs, ne yakamdan düşersin ne huzur verirsin. Herkes sana güzel insan desin isterim, diyor bak ne güzel namaz kılıyor, bak Allah'ı anıyor desinler demesinler ey gafil nefs. Ruh Çığlık atar demesinler Allah kulum der mi diye korkarken, kullarının ne dediği kimin umurunda nefs, ister ruh ağlar kalp çaresiz nefisleri ıslah eden ve susturabilecek yegâne Güç Allah değil midir? Nefsim Ruhum kalbim ben bana ait değilken bana ait olmayanların Savaşı'nı dışarıdan izleyebilirim ancak ve Allah ne murad ettiyse o olacak bir ses çınlar Ruhumda vazifenizi yapın vazife-i ilahiye karışmayın.