Sırrın Köyü; kültürel ve inançsal değerlerini Hacı Bektaş-ı Velî’nin “eline, beline, diline sahip ol” düsturundan hareketle “edb” doğrultusunda sevgi, barış ve kardeşlik duygularını yaşatmaktır.
Bilindiği üzere Sırrın Urfa şehir merkezine en yakın bir köy olmanın ötesinde günümüzde şehrin bir mahallesi durumunda olan bir yerleşim birimidir, Ancak Sırrın’ın gerçekten “Ozanlık Geleneği”, “Aşure Geleneği“, “Birlik Kurbanı” , “Mushep Kardeşliği” vb. inançsal ve kültürel değerleri dikkat çekicidir.
Ozanlık geleneğini günümüzde bu köyün Ozanları’ nın Yerel TV’de sunduğu “Dost Muhabbeti” adlı program hepimizin malumudur. Bu programda ozanların icra ettikleri Türk Tasavvuf Müziği’nin en özgün eserleri Urfa Kamuoyu’nun da gönlünü fethetmiştir.
Türk tasavvuf müziği alanındaki bu başarının asıl nüvesini oluşturan kaynak ise gönül gözü açık bu insanları yetiştiren “Sırrın Cemevi” dir. Buradaki Cemevi’nde edep, erkan ve yol düsturlarıyla yetişen bu ozanlar insanların , gönlüne ve düşüncesine hitap ederler. Ancak bir genelleme ile Aşıklar diyarı diye nitelendirilen Kısas , Sırrın ve Akpınar köyünün Ozanları’nın tasavvuf ağırlıklı nefes ve deyişleri gerçekten dinleyicilere gönül dolgunluğunda bir haz ve sevinç vermektedir.
Türk mitolojisinde özel bir yeri olan yedi sayısının mistik anlamı ile çağımız ozanlarından Aşık Veysel, Aşık Mahsuni Şerif ve Dertli Divani vd. Urfa Sıra Gecesi ve Mevlitler de birçok eserlerine de yer verilerek, Ozanlık geleneğinin gönül enginliğiyle saygı ifade edilir ve aynı zamanda Alevi-Bektaşi inancında özel bir yeri olan 7 Ulu Ozanı’nın eserleri de Urfa Kamuoyu ile paylaşılır ;
Urfalı Alevi-Bektaşi şairleri Hatayi, Yekta, Marufi, İsmail ve Yedi Ulu ozanlardan Hatayi, Pir Sultan Abdal, Virani, Kul himmet, Nesimi ve Fuzuli’nin ehlibeyt sevgisi ve hoşgörü içerikli eserleri dile getirilerek, şaire ve şiire verilen önem vurgulanır ki, bunun kaynağı da Yüce Peygamberimizin; “Şüphesiz şiirin bir kısmında hikmet vardır.”1 hadisidir.
İşte bu hikmetli sözleri nefes ve deyişlerle dile getiren bu ozanlar gönül gözümüzü açar ve bu uğurda çile çekmiş ozanlar anılarak da vefa borcu ödenir.
Çile çekmiş diyoruz çünkü bu Ozanlar geçmişte, Dilenci, Mıtırıp, Gevende gibi yerici ifadelerle hakir görülmüş, Dede Korkut’un mucidi olduğu Milli Estrüman Kopuz (Bağlama) ’a ve Şiire yasaklama getirilmeye çalışılmıştır. Bütün bunlar Osmanlı Sarayında köşe kapmış gönül gözü kapalı kesimlerin, kendi zihniyetini saraya hakim kıldırırken “Çevir kaz yanmasın Padişah uyanmasın” parolası ile de Padişahın da kuyusunu kazarak ,güzel sanatlar ve estrümanı kötü göstermeye çalışmışlardır.
Ancak bu zihniyete karşı Aşık Dertli “Telli Sazdır bunun Adı-/ Bunu Çalan Anlar Kendi - Hey Allah’ın Sersem Kulu - Şeytan Bunun Neresinde“ diyerek karşı durmuştur.
Geçmişte Sazı, Şiiri, Müziği, daha doğrusu Ozanlık geleneğini kötü gösterenler, nedense günümüzde kendileri de yapay müziklerle insanların kafalarını karıştırıp, Türküleri katlederek bazı programlarda boy gösteriyorlar. İşte Sırrın’lı Ozanların geçmişten günümüze bu geleneğe leke düşürmeden devam ettirmelerinin önemi buradan gelmektedir.
Şanlıurfa Kültür ve Edebiyatına Sırrınlılar’ın kazandırdığı bu kültürel değerlerin umarım Sırrınlı canlar farkındadır.
Öyle umuyoruz ki, dost sohbetlerinden gönül muhabbetine, onların desteğiyle bu hizmetler, kurmuş oldukları dernek vasıtasıyla daha da geliştirilecektir, ilgililerine şimdiden teşekkür ederiz,
1- Kadri Yıldırım, “Hz. Peygamber ve Şiir“ ,Diyanet İlmi Dergi Peygamberimiz Hz. Muhammed (SAV) Özel Sayı, Ankara 2000, s.549
